یادداشت های تشکیلات، حاصل گزینش هایی مدبرانه از کلام اندیشمندان اسلامی در موضوع تشکیلات است. این گزینش ها به همت دوستان گرداننده نشریه فتیان صورت پذیرفته است. فتیان نشریه ای است که قرار بود بیست شماره منتشر شود و به ادبیات سازی در حوزه تشکیلات بپردازد. یکی از اتفاقاتی که در بستر شبکه های تشکیلاتی فکری فرهنگی باید رخ دهد و اتفاقا جای آن بسیار خالی است توزیع، باز تولید و مصرف (به دست مخاطب رساندن) محصولات فکری فرهنگی تولید شده است. با این نیت در کانون مطالعات سازمان بسیج دانشجویی سر آن داریم که تا حد ممکن چراغهای رابطه را روشن کنیم. محصولات متناسب با نیازها را شناسایی و توزیع کنیم و آنجا که محصول متناسب با نیازهایمان را نیافتیم به تولید آنها بپردازیم. صراط و سایت کانون انشاء الله بستری برای این تولیدات خواهد بود. این نقل با اجازه ای که نشریه در صفحه آغازین خود مبنی بر" ذکر مطالب با درج ماخذ بلامانع است" صورت می پذیرد.
آغازین بخش این سلسله یادداشت ها، بخشی از سرمقاله نشریه فتیان، با عنوان (( چراغهای رابطه را روشن کنیم)) به قلم محسن حسام مظاهری است.
سی سال از انقلاب می‌گذرد …
و با وجود خیل عظیمی از مراکز و سازمان‌ها و تشکل‌های فعال مذهبی، سیاسی، فرهنگی و… هنوز نمی‌توان از وجود تعریفی واحد و معیار از فعالیت تشکیلاتی در عرصه‌ی فرهنگ دینی و انقلابی سخن گفت. تعریفی با چفت و بست‌های محکم. تعریفی با کارآمدی لااقل یک دهه. تعریفی با مُعَرِفانی مشخص.
سی سال از انقلاب می‌گذرد …
و هنوز فعالان و مدیران فرهنگی از فقدان مباحث نظری، کاربردی و تئوریک در زمینه‌ی کار تشکیلاتی رنج می‌برند. و هنوز هرکدام بر اساس تجارب فردی و محدود خود و با مدل آزمون و خطا پیش می‌روند.
سی سال از انقلاب می‌گذرد …
و هنوز این تشکل‌ها و گروه‌ها و مجامع مختلف در عین آن‌که افقی مشابه دارند و بر مسیری یک‌سان ره‌سپارند، اما با هم حرف نمی‌زنند، داد و ستد نمی‌کنند، راه تعامل نمی‌دانند، سر هم‌فکری و هم‌راهی ندارند و خلاصه «چراغهای رابطه خاموش است»!
سی سال از انقلاب می‌گذرد …
و هنوز خیلی سوال‌های ابتدایی در راه فعالیت فرهنگی، پیِ پاسخ می‌گردند. هنوز بر راه‌های منتهی به بن‌بست، بر کوره‌راه‌ها، چندین ردپاست. چه، ره‌سپاران امروز را کاری با ره‌سپاران دیروز و پریروز نبوده است! چنین است که بسیاری ردپاها را که دنبال می‌کنی به یک دایره می‌رسی. و چنین است که سال‌ها با شور و شوق فعالیت می‌کنی و به خیال خود تکلیفی که برعهده‌ات است را ادا می‌کنی، اما فرجام کار، زیر پا همان ضربدری را می‌بینی که نقطه‌ی آغاز حرکتت را نشان می‌دهد!
سی سال از انقلاب می‌گذرد …
و حالا، در آستانه‌ی دهه‌ی چهارم، دیگر ادامه‌ی روند بر مدار تکرار پیشین، صعب‌تر از هر زمان می‌نماید و ضرورت بازاندیشی و بازتعریف ضروری‌تر از هر وقت.
زایش «فتیان» حاصل چنین دغدغه‌هایی است.
